Taşra Baskısı
Muharrrem Sönmez
2012
Muharrrem Sönmez'in şiirini tek kelime ile ifade etme ve tanımlama gibi bir zorunluluğum olsaydı (ki böyle bir mecburiyetim yok) "sivri" şiirler diye nitelerdim Taşra Baskısı'ndaki ürünleri. İmge ve ifadelerdeki ayrıksılık ve kimi şiirlerdeki dikkati ayaklandıran humor, kitabı bitiren okurun ilk izlenimlerini süsleyebilir. Yapıta tekrardan göz gezdirip bakışımızı derinleştirirsek, varoluşsal bir sıkışmışlığın izlerini takip edebilmemiz de mümkün hale gelebilir kanısındayım. "Bozgun Yaşında" şiirinde şaşırtıcı dizelerin epeyce aforizmik (aforizmik diye bir tabir var mı emin değilim) bir finalle neticelenmesi hoştu doğrusu. Kitabın başındaki çarpıcı bir ürün olan "Kopipaste"yi ise şahsen bir okur olarak kitabın en sonunda okumak isterdim. Depresif bir monolog olarak algıladığım "Suni Teşebbüs" şiirini kendi ruh dünyama da epeyce yakın bulduğumu da sakince itiraf etmem gerek. Taşra Baskısındaki en beğendiğim şiiri de bu vesileyle buraya not edip kahvaltı etmeye gideyim: "İstasyonu Terk Eden Son Vagon"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder