Susun Ağlayacağım
Muammer Hacıoğlu
1971
Sararmış yapraklarını çevirdiğim bu küçük şiir kitapçığı, zamanların ötesinden, yetmişler şiirinden hoş bir esintiyi odama doldurdu. Muammer Hacıoğlu'nun dizeleri, farklı şiir anlayışlarının bireşiminden oluşmuş zengin bir içerik barındırıyordu. Yaşanmışlıkların getirdiği samimi bir söyleyiş, şairin kitabındaki ürünleri okurlara daha da yaklaştıran önemli bir unsur oluyor. İçeriğe sinmiş, bu hayatın özünden gelen dizeler, çoğu kısımda hiçbir tasvir içermese bile, şair Muammer Hacıoğlu'nun yaşamı ve kişiliği üzerine güçlü çağrışımlar oluşturuyor. "Susun Ağlayacağım" adlı eserde hiçbir yapay öge görmek, zorlama söyleyişlere rastlamak mümkün değil. Neredeyse şairin samimiyet ve içtenliği sayfaların dışına taşacak denli sahici. Kitaptaki, Öykü, Bakmayın, İnanmazsınız, Al Götür Beni Buralardan, Asker, Büyümeyen, Onlar Mı Bizler Mi, adlı şiirleri çok sevdim. Ama dediğim gibi, tek tek şiirlerden öte kitabın genel aurası daha çok etkiledi beni. Şairin bu eserindeki kısa bir şiiri paylaşarak satırlarıma son vereyim:
RESİM
Toprak beni yutacak
İnsanlar unutacak
Yalnız resmim kalacak
Anamın gözlerinde.
Muammer Hacıoğlu,
Susun Ağlayacağım, Sayfa: 18
Değerli Şair Muammer Hacıoğlu bir şiirinde, "... kavganın doğurduğu Şair Muammer Hacıoğlu'yum..." der. Gerçekten de öyledir. Şiirlerinde halk vardır, işçiler... emekçiler. Sömürü düzenini ve burjuvaziyi eleştirmiştir. Boğaz manzaralı evlerin pencerelerinden mavi sulara bakarak, hülyalara dalarak şiirler yazmamıştır. Ve bu yüzden çoğu çevrelerce ötekileştirilmiş, şiir antolojilerinden ismi çıkarılmıştır. Bence şiirimizin en önemli şairlerinden biridir.
YanıtlaSil"Ne zaman baksam, deli ediyor beni
YanıtlaSilKarşı damda şımarık bir çocuk gibi sırıtan, televizyon anteni
Ve ben bu ülkede şairim
Servetim bir tükenmez kalem
Bir kırık masa
Kahpeyim bir tek şiir yazarsam
Şu ezilen halk olmasa"
MUAMMER HACIOĞLU