Adsız Yazarlar Kulübü
Jean Marie Laclavetine
2003
Yazmanın bir üstünlük, insana sunulmuş bir lütuf olduğunu düşünenlerin gittikçe çoğaldığı dönemlerdeyiz. Benim bu konudaki görüşüm tam aksi yönde, yani yazmanın bir tür lanet olduğu kanısını taşıyorum. Çünkü güçlü bir yazınsal çabaya düşmenin ruhsal yönden yıpratıcı bir deneyim olacağı fikri bende ağır basıyor. Laclavetine'nin kitabının da bu sorular ekseninde ilerlediği söylenebilir. Düşünsel yönden zenginlikler içeren bu hoş kitap, sıkıcı olma cenderesine de saplanmamış. Heyecanlı bir kurgu ve akıcı bir üslupla, çekici bir olay örgüsü dahilinde ilgiyle okutuyor kendini. Karakterler çok güçlü bir tasarımla, son derece gerçekçi çizgilerle, adeta toplumun içinde yaşıyorlarmışçasına rahatlıkla kitaba dahil olmuşlar. Edebiyat dünyası mutfağının yansıtılması etkileyici şekilde başarılmış. Kitaptaki yazar ve editör arasında geçen diyologların evrensel nitelikler taşıdığı ve benzerlerinin ülkemizde de yaşandığı ve yaşanacağı düşüncesindeyim. Yazmanın bir tür hastalık ve bağımlılık olduğu fikrini ısrarla savunanlara şiddetle tavsiye ediyorum "Adsız Yazarlar Kulübü"nü... Bu fikrin tersini düşünenlerin de okumasını arzu ediyorum ama...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder